Sztylety

Sztylet (staropolskie tulich, włoskie stiletto) – potoczna nazwa zmniejszonego puginału, zwykle używana przez cywili. Najczęściej: krótka, biała roń kłująca o prostej, cienkiej, ostro zakończonej głowni i niewielkim, prostym jelcu. Najwcześniejsze formy sztyletu, wykonywane z kamienia, kości lub rogu, znane są z paeolitu. Rozpowszechnił się w okresie średniowiecza i renesansu, kiedy był wykonywany w całości ze stali. Specyficznym rodzajem sztyletu był XVIII-wieczny sztylet artyleryjski, na którego głowni wyryta była podziałka służąca do obliczania kalibru dział

Lewak - duży sztylet o rękojeści zamkniętej trzymany (jak nazwa wskazuje) w lewej dłoni, używany zarówno do parowania i blokowania nadchodzących ciosów jak i do wykonywania ataków, gdy nadarzy się ku temu okazja. Wykorzystywano go w parze z rapierem lub szpadą (czasem też wykonywany w parze z bronią główną). Wykształcony w Europie Zachodniej w czasach renesansu, używany do XVIII w. (w Polsce nieużywany). Typowy lewak miał duży jelec i ochronę dłoni w postaci wygiętej, trójkątnej blaszki, często zdobionej perforowaniem lub grawerowaniem.

Nazwa użytkownika:
Hasło: