Broń sieczna – broń biała służąca do zadawania cięć. Znana jest od epoki brązu. Aż do XVIII wieku różne jej rodzaje stanowiły podstawową broń ręczną wojowników, rycerzy i żołnierzy w większości regionów świata.Broń sieczna z wyraźnym ostrzem składa się przede wszystkim z głowni i rękojeści. Zwykle w jej skład wchodzi także jelec, oddzielający głownię od rękojeści; poszczególne rodzaje broni siecznej posiadają ponadto dalsze części składowe. Do wyposażenia dodatkowego należy pochwa do przechowywania broni. W zależności od rodzaju broni, głownia może być prosta lub zakrzywiona, o różnej długości, kształcie i szerokości; jednosieczna, lub obosieczna; tnąca lub kłująca.